Ülkemizde çok uzun zamandır var olan bir potansiyel enerjinin kinetiğe dönüşmesinin ilk sinyalleridir, Starbucks işgali. 12 Eylül sonrası başlayan kış ayazından sonra yaklaşan baharın ilk çiçek açan tomurcuklarıdır bu işgal.
İstanbul - BİA Haber Merkezi
10 Aralık 2011, Cumartesi
- Şenliğe Devam Boğaziçi
BU HABERİN UZANTILARI
Uzun zamandır heyecanla beklediğim bir hareket vardı
Türkiye'de. Tahrir Meydanından Yeşil Meydan'a, Wall Street'ten Londra
ve Kudüs sokaklarına, Madrid'den Atina'ya coşkuyla yükselen bir ses
vardı: "Eşitsizlik karşısında seslerini yükselten gençlerin sesi"
Kimisi 18 yaşında, kimisi üniversiteye dahi başlamamış, kimisi akademi sıralarında, kimisi yeni mezun olmuş, Müslüman, Hristiyan, ateist, Yahudi her türlü ideolojik görüşten insanlar tek bir vücut olarak haykırıyorlardı...
Birçok genç, belki üzerinde derin felsefeler yürütmemişlerdi; ancak, ortada bir adaletsizlik olduğunun farkındalardı. İnançların, renklerin, farklı dünya görüşlerinin tek bir pota altında buluşmasıydı bu hareket ve tüm dünya gençleri yeni dünya düzeninin büyük baronlar tarafından kurulamayacağını düşünüyordu...
Sonunda kendilerini nelerin bekleyeceğini de belki bilmiyorlardı; ancak, onlar kendi yaşam tarzlarına, ideolojilerine, dünya görüşlerine dokunulmadan hür bir iradeyle yaşamak istiyorlardı. Arkalarında onları destekleyen zenginler yoktu. Onlara yürekten destek olan dünyanın dört bir yanındaki milyonlarca vicdan sahibinden destek alıyorlardı...
Dünyanın yüzde 10'unun yüzde 90'ını istediği şekilde yönetmesini, kendi çıkarları için toplumların birer köle haline gelmesi istemiyorlardı. Vicdan sahibiydiler, şiddetle aralarında büyük bir uçurum vardı, henüz kapitalizmin kirli sularında yüzmemişlerdi ve bir kula dokuz pul, dokuz kula bir pul olamaz diyorlardı...
Kendileri ve çocukları için daha yaşanabilir bir toplum için bağırıyorlardı. Emeklerinin sömürülmesini istemiyorlardı. Kimisi öğretmendi, kimisi mühendis, kimisi doktordu, kimisi avukat, çocukluklarından itibaren verdikleri yaşam mücadelesini birilerinin sömürmesini, odağında insan olmayan ve paranın tek söz sahibi olduğu bir dünyada yaşamak istemiyorlardı...
Odağında insanın olmadığı hiçbir sistemin yaşayamayacağına inanmışlardı. Ellerinde ne bir top vardı ne bir mermi, sadece demokratik yoldan seslerini duyurmak istiyorlardı.
'Neden olmasın'la yola çıkmışlardı. Bir grup gencin yürekten heyecanıyla yaktığı bu meşalenin tüm dünyayı değiştirecek bir aydınlanma olacağını belki bilmiyorlardı ama onlar tek bir yürek olup haykırıyorlardı: "Özgürlük"
Barbarlıktan köleliğe, kölelikten esirliğe, esirlikten ecirliğe (ücretle çalışan kölelik yapısı) giden bu yola bir "dur" demek istiyorlardı. Yanlarında belki de yiyecek sadece öğünlük yemekleri vardı; ancak, onlar paylaşma adına orada bulunuyorlardı ve tek ses olmuş bağırıyorlardı: "Eşitlik."
Tıpkı Martin Luther'in dediği gibi "I have a dream today" şarkıları söylüyorlardı, bir rüyaları vardı, gerçek dünyada gerçekleşmeyen bir dream, seslerini duyurmak ve "Biz de varız demek." istiyorlardı, kendileri bir birey olarak yaşanan haksızlıklara karşı "Hiçbir yalan sonsuza kadar devam etmeyecektir" diyorlardı, Afrika'da açlıktan ölen insanları, kobay olarak kullanılan hastaları görüyorlar ve tek bir sesle bağırıyorlardı: "Adalet"
Birileri onlara kapitalizmin yaramaz çocukları diyordu. Birileri üç-beş cılız ses diye küçümsüyordu. Kimileri ait oldukları yere gönderilmeli diye gözaltına almaya çalışıyordu.
Ancak onlar bu kirli sistemin bir parçası olmak istemiyorlardı ve kapitalist sistemin göbeğinde Wall Street'te dirayetleriyle, onurlarıyla, coşkularıyla büyüklerine bir vicdan dersi veriyorlar ve geleceğe bir destan hazırlıyorlardı..
Onlara silah tutan büyük adamlara gönüllerindeki güllerle karşılık veriyorlardı. Bu güllerin dikenleri birilerini rahatsız ediyordu, ancak onlar "Be the change you want to see in the world" (Dünyada istediğiniz değişim olun) diyerek bu dünyayı değiştirebileceklerine inanıyorlardı.
İki inanmış insan bir araya gelince 1+1= 2 etmiyordu, 1+1= 11 ediyordu ve bu gençler bu kardeşlik duygusuyla bağırıyordu: "Özgürlük"
Amcalarından, dedelerinden duydukları hikayelerle büyümüşlerdi, bir dönemin heyecanını saklıyorlardı heybelerinde ve bu defa biz başaracağız diyorlar ve büyüklerine "Artık susma yorgun demokrat!" diyorlardı..
Ülkemizde çok uzun zamandır var olan bir potansiyel enerjinin kinetiğe dönüşmesinin ilk sinyalleridir Starbucks işgali. 12 Eylül sonrası başlayan kış ayazından sonra yaklaşan baharın ilk çiçek açan tomurcuklarıdır bu işgal. Güneşin, boğazın semalarında görünmesi ve İstanbul'dan sonra tüm yurdu ısıtacağının müjdecisidir bizlere.
Bu nedenle Boğaziçi'ndeki temsili işgal hareketi, bu güven ve heyecanla kısa sürede tüm Türkiye'de yaygınlaşacaktır ve yaşanabilir bir dünyanın Türkiye'de karşılık bulan ilk yankısı olacaktır...
Strarbucks'ta toplanan gençlerin bir kısmı belki taşıdığı bu önemli değerin farkında değildir, ancak onlar daha farklı bir dünyanın temellerini atan isimsiz kahramanlardır... Orada farklı farklı siyasi fikirlere sahip gençlerin bir arada bulunması ve bu işgali desteklemeleri bu hareketin partiler üstü, büyük bir hareket olacağının göstergesidir...
Bir Galatasaray'lı olarak Boğaziçili kardeşlerimi bu bağlamda tekrar tebrik ediyor, bu sesi tüm Türkiye'ye duyurdukları için ayrıca teşekkür ediyorum... (FK/HK)
Kimisi 18 yaşında, kimisi üniversiteye dahi başlamamış, kimisi akademi sıralarında, kimisi yeni mezun olmuş, Müslüman, Hristiyan, ateist, Yahudi her türlü ideolojik görüşten insanlar tek bir vücut olarak haykırıyorlardı...
Birçok genç, belki üzerinde derin felsefeler yürütmemişlerdi; ancak, ortada bir adaletsizlik olduğunun farkındalardı. İnançların, renklerin, farklı dünya görüşlerinin tek bir pota altında buluşmasıydı bu hareket ve tüm dünya gençleri yeni dünya düzeninin büyük baronlar tarafından kurulamayacağını düşünüyordu...
Sonunda kendilerini nelerin bekleyeceğini de belki bilmiyorlardı; ancak, onlar kendi yaşam tarzlarına, ideolojilerine, dünya görüşlerine dokunulmadan hür bir iradeyle yaşamak istiyorlardı. Arkalarında onları destekleyen zenginler yoktu. Onlara yürekten destek olan dünyanın dört bir yanındaki milyonlarca vicdan sahibinden destek alıyorlardı...
Dünyanın yüzde 10'unun yüzde 90'ını istediği şekilde yönetmesini, kendi çıkarları için toplumların birer köle haline gelmesi istemiyorlardı. Vicdan sahibiydiler, şiddetle aralarında büyük bir uçurum vardı, henüz kapitalizmin kirli sularında yüzmemişlerdi ve bir kula dokuz pul, dokuz kula bir pul olamaz diyorlardı...
Kendileri ve çocukları için daha yaşanabilir bir toplum için bağırıyorlardı. Emeklerinin sömürülmesini istemiyorlardı. Kimisi öğretmendi, kimisi mühendis, kimisi doktordu, kimisi avukat, çocukluklarından itibaren verdikleri yaşam mücadelesini birilerinin sömürmesini, odağında insan olmayan ve paranın tek söz sahibi olduğu bir dünyada yaşamak istemiyorlardı...
Odağında insanın olmadığı hiçbir sistemin yaşayamayacağına inanmışlardı. Ellerinde ne bir top vardı ne bir mermi, sadece demokratik yoldan seslerini duyurmak istiyorlardı.
'Neden olmasın'la yola çıkmışlardı. Bir grup gencin yürekten heyecanıyla yaktığı bu meşalenin tüm dünyayı değiştirecek bir aydınlanma olacağını belki bilmiyorlardı ama onlar tek bir yürek olup haykırıyorlardı: "Özgürlük"
Barbarlıktan köleliğe, kölelikten esirliğe, esirlikten ecirliğe (ücretle çalışan kölelik yapısı) giden bu yola bir "dur" demek istiyorlardı. Yanlarında belki de yiyecek sadece öğünlük yemekleri vardı; ancak, onlar paylaşma adına orada bulunuyorlardı ve tek ses olmuş bağırıyorlardı: "Eşitlik."
Tıpkı Martin Luther'in dediği gibi "I have a dream today" şarkıları söylüyorlardı, bir rüyaları vardı, gerçek dünyada gerçekleşmeyen bir dream, seslerini duyurmak ve "Biz de varız demek." istiyorlardı, kendileri bir birey olarak yaşanan haksızlıklara karşı "Hiçbir yalan sonsuza kadar devam etmeyecektir" diyorlardı, Afrika'da açlıktan ölen insanları, kobay olarak kullanılan hastaları görüyorlar ve tek bir sesle bağırıyorlardı: "Adalet"
Birileri onlara kapitalizmin yaramaz çocukları diyordu. Birileri üç-beş cılız ses diye küçümsüyordu. Kimileri ait oldukları yere gönderilmeli diye gözaltına almaya çalışıyordu.
Ancak onlar bu kirli sistemin bir parçası olmak istemiyorlardı ve kapitalist sistemin göbeğinde Wall Street'te dirayetleriyle, onurlarıyla, coşkularıyla büyüklerine bir vicdan dersi veriyorlar ve geleceğe bir destan hazırlıyorlardı..
Onlara silah tutan büyük adamlara gönüllerindeki güllerle karşılık veriyorlardı. Bu güllerin dikenleri birilerini rahatsız ediyordu, ancak onlar "Be the change you want to see in the world" (Dünyada istediğiniz değişim olun) diyerek bu dünyayı değiştirebileceklerine inanıyorlardı.
İki inanmış insan bir araya gelince 1+1= 2 etmiyordu, 1+1= 11 ediyordu ve bu gençler bu kardeşlik duygusuyla bağırıyordu: "Özgürlük"
Amcalarından, dedelerinden duydukları hikayelerle büyümüşlerdi, bir dönemin heyecanını saklıyorlardı heybelerinde ve bu defa biz başaracağız diyorlar ve büyüklerine "Artık susma yorgun demokrat!" diyorlardı..
Ülkemizde çok uzun zamandır var olan bir potansiyel enerjinin kinetiğe dönüşmesinin ilk sinyalleridir Starbucks işgali. 12 Eylül sonrası başlayan kış ayazından sonra yaklaşan baharın ilk çiçek açan tomurcuklarıdır bu işgal. Güneşin, boğazın semalarında görünmesi ve İstanbul'dan sonra tüm yurdu ısıtacağının müjdecisidir bizlere.
Bu nedenle Boğaziçi'ndeki temsili işgal hareketi, bu güven ve heyecanla kısa sürede tüm Türkiye'de yaygınlaşacaktır ve yaşanabilir bir dünyanın Türkiye'de karşılık bulan ilk yankısı olacaktır...
Strarbucks'ta toplanan gençlerin bir kısmı belki taşıdığı bu önemli değerin farkında değildir, ancak onlar daha farklı bir dünyanın temellerini atan isimsiz kahramanlardır... Orada farklı farklı siyasi fikirlere sahip gençlerin bir arada bulunması ve bu işgali desteklemeleri bu hareketin partiler üstü, büyük bir hareket olacağının göstergesidir...
Bir Galatasaray'lı olarak Boğaziçili kardeşlerimi bu bağlamda tekrar tebrik ediyor, bu sesi tüm Türkiye'ye duyurdukları için ayrıca teşekkür ediyorum... (FK/HK)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder